Het vorige verhaal plotseling afgebroken omdat het dinner-time was.

We zitten weer in Thailand en dat is te merken, de mensen zijn erg vriendelijk hier en alles gaat zo relaxed en met een glimlach. Bangkok zelf is rustig, althans wij merken helemaal niets van enige onrust of wat dan ook.

We hebben nu de culturen en structuren van drie landen ervaren. Maleisie komt daarbij over het algemeen als slechtste uit. De mentaliteit en vriendelijkheid van de mensen in het algemeen (er zijn natuurlijk altijd uitzonderingen) is hard en komt onprettig over. Eerdere ervaringen met (het overigens schitterende land) waren beduidend anders.

Bali was met Lovina een schot in de roos. Wat een warmte, wat een vriendelijkheid. Echt super, zo close als met de mensen daar zijn we nergens anders geweest. De schoonheid vanBali zelf staat ook buiten kijf, prachtige natuur enveel oe's en aaa's. Daarentegen was Sanur een behoorlijke domper. Al met al hebben we daar heerlijk rustig aan gedaan (wat ook de planning was, lekker luieren aan het strand en wat zwemmen). Maar de mentaliteit van de mensen daar wasslecht. Mogelijk komt het door het toerisme en het feit dat ze op moeten boksen tegen het nabij gelegen drukke Kuta Beach. Sanur was dus qua zee en strand leuk en goed, qua mensen en vriendelijkheid viel het tegen. Wat wel leuk was, was het restaurant tegenover ons hotelletje. Heerlijk eten (sowieso op Bali goed en lekker eten) en 's-avonds een live band. De ene avond ierse balinezen die wereldse muziek afwisselde met indische gouwe ouwe. De andere avond een studenten-bandje die veel moderne muziek ten gehore brachten. Bij ons zat de stemming er goed in.

Thailand is, zoals gezegd, ook een en al vriendelijkheid. In Thailand en Maleisie zie je wel meer armoede op straat (mensen die letterlijk in de goot slapen). Op Bali zie je ook wel armoede, maar toch op een andere manier. Wel jammer van de balinezen: ze blijven maar zeuren over cheap cheap etc. In Georgetown (Penang, maleisie) merk je dat ook minder, in Kuala Lumpur weer wel. Dat zie en merk je dus weer niet in Thailand. Wel een beetjein Ao Nang en Hua Hin, maar lang niet zo erg als op Bali. Kunnen jullie het nog volgen ?

We zullen nog een kleine enquete houden, maar voor mij is de volgorde nu: 1) Thailand; 2) Bali en 3) Maleisie. Als het over het eten gaat is mijn volgorde: 1) Bali; 2) Thailand en 3) Maleisie. Als we het hebben over natuur (we hebben natuurlijk meer gezien in Thailand, dus is het moeilijk oordelen), dan komen alle drie de landen op plaats 1. Het beste strand + zee ligt in Hua Hin (Thailand), dan Sanur (Bali)die samen metAo Nang (Th) en Georgetown (M) op ruime afstand volgt.... meer standen hebben we ook niet gezien :). De keus tussen de wereldsteden Bkk en KL valt overduidelijk uit in het voordeel van Bkk. Deze stad heeft veel meer te bieden.

Wat schijnend blijft om te zien is de manier waarop in Azie met het afval omgesprongen wordt. In Thailand zie je wel vaak mensen die zelfstandig papier en plastic verzamelen, maar buiten de steden zie je toch ook vaak mini vuilnisstortplaatsen. In Maleisie is dat nog erger zelfs. Je ziet ook regelmatig rookpluimen van afval wat in brand staat. Afvalbeheersing is en blijft een groot probleem in Aziatische landen. Dat zal alles te maken hebben met de structuren die mensen er op na houden. Wat bij ons in het westen algemeen is (en soms veel te ver doorgeslagen is) zie je in het oosten dus regelmatig totaal niet. Wel zie je vaak dat men weer verder is met andere dingen. Technologisch gezien zie je hier dingen die bij ons (nog) geen gemeengoed zijn. Ik blijf het mooi vinden dat op grote kruispunten een digitale klok hangt die aftelt hoe lang je nog groen of rood licht hebt. Dat geeft rust en duidelijkheid. Ook zie je veel digitale informatieborden in de straten (bushaltes, fileborden, algemene info etc).

Als je met inwoners van Bkk praat over de red-shirt demonstraties van twee maanden geleden willen ze daar niet veel over zeggen, Het is overduidelijk dat het Bkk (en Thailand) in het hart geraakt heeft. Sowieso wordt er geklaagd over minder toeristen. En dat ligt niet alleen aan de zogenaamde crisis hoor. We horen van veel mensen dat kennissen en vrienden de reis niet aandurfden, en tja dat zal niet alleen voor de nederlanders gelden, maar ook voor alle andere bevolkiingsgroepen die hier op vakantie komen (of zouden komen).

Wat trouwens op valt is dat er momenteel enorm veel fransen rond lopen in Bkk. je hoort niet anders dan frans om je heen.

Wat overigens grappig was is dat we hier in ons hotel in Bkk (en in de nabijheid) al twee gezinnen zijn tegen gekomen die we eerder op de reis ook al hadden ontmoet. 1 gezin hadden we ontmoet in de trein naar Kanchanaburi en die zijn op onze tip gisteravond in ons hotel terecht gekomen, een ander gezin (moeder met zoon van 17 en dochter van 14 en stiefvader van 32) kwamen we tegen op weg naar Krabi/Ao Nang en die liepen we gisteravond tegen het lijf. Typisch.

Het wordt nog moeilijk om alle foto's te gaan bekijken of te laten zien. We naderen (Lizzy en Paul) de 2000. Lizzy heeft ook nog enkele leuke filmpjes. Helaas krijgen we haar foto's en filmpjes niet op internet (reden: de cardreader om de foto's over te zetten van memorystick naar pc doet het (nog) niet op deze pc's).

Dit waren zomaar wat overpeinzingen vanuit een warm en drukkend Bangkok. De avond is begonnen en het bedje lonkt al weer.De meiden zijn nog even een rondje Khao San Road, een echte backpackers straat met veel vertier en marktkraampjes. Lizzy helpt daar wat (surrogaat) inheemse vrouwtjes spulletjes te verkopen. Ze heeft helaas nog niets verkocht, maar iedereen heeft grotelol. En lol is heel belangrijk. Gelukkig hebbenwe dat genoeg gehad. Zowel omlokale situaties, als de manier waarop mensen met ons omgingen of wij juist met hen.De meiden dus nog even ' winkelen' , de oudjes doen het even rustig aan haha.

We gaan nog drie dagen genieten en dan volgt woensdagavond de thuisreis.

Ciao