Lizzy heeft al verhaald over Ao Nang, een klein dorpje aan de Andaman zee in de buurt van Krabi. Schitterende eilandjes, waar wij er een paar van hebben gezien en bewonderd. Het snorkelen was super. Jammer dat Lizzy een wond kreeg van iets scherps, en dat Robin in een (dodelijk) zee-egel ging staan. Gelukkig was het bij Roos maar een klein stukje wat in haar voet bleef, dus verder geen gevolgen. Lizzy liep 1,5 dag mank, maar werd goed verzorgd in de dagen er na. Foto's van deze mooie tocht volgen nog.

We zijn van Ao Nang door gegaan naar Penang, de stad Georgetown. Voorheen druk bevolkt door chinezen, nu voornamelijk door Pakistanen, mensen uit India etc. Ze waren niet erg vriendelijk, en het percentage burkha draagsters was enorm. Dichtbij het hotel was een moskee. Geen last van gehad, maar het gegalm van de blerende kreten maakt geen prettige indruk (sorry moslims die dit lezen). Best wel eng eigenlijkEn die burkha's': het blijft een eng gezicht. Alleen maar donkere zwarte ogen die je volgen waar je ook gaat. De mannen zijn viezerikken en kijken hun ogen uit naar de meiden. Wat een farce die hoofddoeken en burka's, schijnheilig gedoe. Op Penang Hill troffen we tijdens een wandeltocht een dame met Burkha aan die haar sluier wel af deed voor de foto, maar toen ze ons zag weer snel om deed. Verder, zoals gezegd, zijn de mannen horken van kerels, niet vriendelijk, en zeer brutaal. Georgetown zelf viel ook enigzins tegen. Jammer dat de Canopy walk gesloten was. Ook de kabeltreinrit over 2 km naar de top van Penang Hill was gesloten. Dus moesten we met een 4X4 jeep naar boven. Dat was wel spectaculair, sommige stukken tot 30% klimmen. Een rit van 5 km met onderweg veel apen, en prachtige uitzichten. Robin maakte nog vrienden met een behoorlijke wandelende (en vliegende) tak. Ook na de Hill was het nog leuk, want we liepen door een botanische tuin en daar troffen we een leguaan(tje), wederom veel apen en mooie vlinders. Lizzy gaat helemaal uit haar dak van mooie bloemen, bomen en treft heel vaak bij geluk een mooi zeldzaam beest aan op een van de bloemen. En oh ja, ze benaderde een aap te dicht. Die ging haar bijna te lijf, ze moest echt rennen.

(In Ao Nang was ze ook al aangevallen, maar dat kwam waarschijnlijk van de zoete olie lucht die rond haar hing. De meiden hebben daar genoten van een massage op het strand aan de bruisende zee).

Op de weg van Ao Nang naar Georgetown (rit van 8 uur)was Tess ziek geworden, het ging steeds slechter en in Georgetown werd er om 04.00 uur in de nacht op de deur gebonkt. Tess gaf steeds over. De medicijnenkoffer er bij gehaald en met wat zetpillen werd ze een beetje op de been gehouden. In de bus van Georgetown (super mooie rit door de bergen, slechts 16 personen in de bus en in zeer luxe stoelen met eigen filmkanaal) naar Kuala Lumpur werd het niet beter. Na aankomst kwamen bij enkele van ons enige emoties naar boven en werden wat irritaties over en weer geslingerd. Tja, de vermoeidheid, de temperatuur, de indrukken etc zullen een rol spelen. En er zijn weinig momenten om je zelf even te onttrekken van de groep, dus dat zal ook best mee spelen natuurlijk. Een smetje op deze trip, zoiets probeer je te vermijden, maar komt dan toch voor.

Anyway, veel tijd om te blijven mokken was er niet, want Paul en Tess zijn naar het ziekenhuis vertrokken. We hebben daar bijna 4 uur rond gedabberd, van zaal naar zaal, van dokter naar bloeddrukopnemer, van prik hier naar prik daar, steeds maar weer opnieuw kaarten invullen, gegevens invullen, nummertje krijgen en wachten, wachten, wachten. Er is bloed afgenomen en getest, en Tess heeft een uur aan het infuus gelegen om een zoutoplossing tot zich te nemen. Het bloedzag er goed uit, maar i.v.m. de gevaarlijke denque mug moesten we vandaag terug komen om weer bloed te testen en eea uit te sluiten. Ze dachten aan voedselvergiftiging, maar het kan ook een reactie zijn op het niet afmaken van de peniciline kuur die Tess in Bkk gekregen heeft. We houden het (ondanks alle voorzichtigheid) op verkeerd voedsel. Vandaag (do 22/7) dus terug naar het hospitaal. Dit keer ging het allemaal sneller en het bloed bleek gelukkig goed te zijn. Wel hadden we gisteren een tas vol met pillen gekregen. Die moeten nu dus wel opgemaakt worden, anders sukkelen we verderop in de reis weer. Gelukkig was Tess vandaag al weer veel beter en heeft ze zich kranig door Kuala Lumpur heen geslagen. Veel drinken, fruit en goed eten, en medicijnen nemen en dan komt het weer 100% goed.

Vandaag zijn we in de wijk Bukit Bintang geweest, en hebben we de twin towers (Petronas Towers) van dichtbij bekeken. We hebben wat rondgetrokken met de monorail, de skytrain en de metro. Wat op valt is dat Maleisie erg duur is (in verglijking met Thailand). We zitten overigens in KL midden in China Town in een hotelletje. Leuk hoor de markt daar, dat gaat door tot ca 23.00 uur, een drukte van jewelste en allemaal verkopen, verkopen, verkopen, eten, eten en eten. Vanavond hebben we op straat gegeten. Eerst de boel goed bekeken en het zag er allemaal top uit, het smaakte ook prima. KL leeft, maar is duur en eigenlijk ook helemaal niets bijzonders in vergelijk met Bkk. Maleisie valt in z'n geheel toch wat tegen (m.u.v. de natuur).

Morgen vertrekken we dan naar Bali. Daar kunnen de meiden tot rust komen. We gaan daar natuurlijk wel genieten van de zon, de zee, de dieren en de mooie schoonheid die Bali ons gaat bieden. Na de vlucht wacht ons in ieder geval een mooie rit van 3 uur vanuit het zuiden naar het noord oosten van Bali. Ik ben benieuwd.

Oh ja, de tour. in Georgetown kon ik de finish zien van een bergrit. Hier in KL helaas niets. Ik lees of hoor het hopelijk morgen wel, want het blijft toch ietsmooisdie bergritten.

Foto's volgenssnel. Blijf reageren mensen, dat vinden we wel tof.

Groetjes

dokter Papa ;)