Mooi op tijd vertrokken we uit Chinatown Kuala Lumpur. Lopend, met de skytrain, daarna met de Air Asia Skybus en het vliegtuig richting Denpasar op Bali. Twintig minuten te vroeg waren we er. Vervolgens een uur lang moeten schuivelen voordat we door de immigratie heen waren. Eenmaal in de aankomsthal moesten we op zoek naar onze chauffeur. Er stonden wel 100-150 mannen met bordjes te zwaaien. Een spelletje, wie kan het eerst onze man vinden werd gewonnen door Nannie. Eenmaal buiten werden onze koffers/tassen op wieltjes zo'n 300 meter richting de mini van gerold. Drie heren klaarden dat klusje en een fooitje was dan ook op z'n plaats. Nog niet gewend aan de roepiah (je bent hier zo miljonair, haha) gaven we schijnbaar te weinig. Ze wilden meer, minimaal 100.000 Idr. Da's een tientje voor 300 meter. Mooi niet, en met wat harde taal werden ze heen gestuurd met veel minder. Dit was de eerste en tot nu toe enige negatieve ervaring met Bali.

De rit naar het guesthouse/hotel was in het begin aardig, maar niets bijzonders. Vermoedelijk door het vele verkeer (honderden scooters) die door elkaar heen vliegt. Later werd het echter super prachtig. We klommen naar ca 1500 meter hoogte en stopten op een schitterend uitkijkpunt. Vele apen kwamen ons begroeten en het leverde mooie plaatjes op.

(later echt wat foto's, ik kan ze vanaf hier niet uploaden helaas, dus nog een paar dagen geduld svp)

Om ca 19 uur arriveerden we bij ons guesthouse. Eigenlijk gerund door een ned echtpaar (pensionades, een idee voor ons, haha). Ze waren echter in Ned ivm een operatie. Maar het aanwezige personeel (4-5 man met kinderen) onthaalden ons als ware we Gio van Bronckhorst, Maxima, Yolanthe, Contadoren Beatrix tegelijkertijd. Wat een warmte en wat was het gelijk gezellig. Warm eten konden ze eigenlijk niet meer maken, maar er werd wel iets geregeld met een restaurantje aan de overkant. Niet veel later stonden er heerlijke borden Nasi Goreng, Nasi Kuning en nog veel meer lekkers klaar voor ons. Er werd nog wat gechoven met kamers (airco kapot, klamboe's moesten nog opgehangen worden etc) en iedereen voelde zich onmiddelijk zo ontzettend thuis. Het was allemaal zo relaxed, net of het al jaren familie of goede vrienden van ons waren. Dat was gisteren (vrijdagavond). Ze vroegen toen of we soms morgen (zaterdag dus) lekker indisch wilden eten en wat dan wel. Na wat overleg werd besloten dat we voor Gado Gado met kipsateh gingen. De kokkin zou naar de markt gaan en speciaal voor Tess Rempejeh meenemen. Nou we hebben net (18.30 uur - Ned tijd 12.30)gegeten en het was niet normaal hoor. Een tafel vol lekkernij en er werd in klederdracht geserveerd. Prachtig. Geen enkele gast krijgt dit. Andere nederlanders en duitsers werden naar dichtbij gelegen restaurantjes verwezen. Er is een klik. En het is steeds lachen hier. OOk met Nannie die natuurlijk ons moet begeleiden in het indisch. INmiddels spreken we allemaal al een beetje balinees (haha).

Gistren hebben we ook nog een rondje richting strand gemaakt. Ca 300 meter van ons stekkie. Daar waren tourverkopers die een gesprek aangingen. Leuk gesprek, gitaartje er bij etc. Uiteraard ook weer over de voetbal en over Octopus Paul.

Vandaag zijn we overigens na een heerlijk ontbijt lekker gaan relaxen. We hebben over het strand gedabberd en zijn bij Lovina Centrum uit gekomen. De stranden zijn hier smerig. Het oogt al raar omdat het zwart vulkanisch zand is, maar er ligt ook veel troep (koraal, bladeren, keien etc). Het nodigt niet uit om hier te gaan liggen. Bovendien is er op iedere toerist een mannetje of 3 om snuisterijen te verkopen. Allemaal wel gemoedelijk hoor, en later hoorden we dan ook Tuan Octopus (Meneer Paul) en Hee Lizzzzzzzzieeeeeee roepen (haha). We hebben nog wat gedronken en wat gezwommen op een mooier stukje strand op ca 1 km lopen van onze stek. Daarna terug en hebben Roos en Tess nog in het zwembad van ons guesthouse gezwommen. Nannie en Paul zijn door rijstvelden gaan lopen op zoek naar mooie foto opnames. Helaas ging vanmiddag de zon vroeg onder een wolkendek er vandoor. Nannie en Paul werden nog aangevullen door een muggenzwerm (maar haast niet geprikt). Maar dat geeft niets, de temperatuur is perfect, niet te warm en niet koel. Lekker dus. En wederom geen regen, en dat in het regenseizoen. De enige regen die we nu gehad hebben was of 's-avonds of 's-nachts of we zaten ergens onderweg in ons vervoermiddel. Super.

Morgen (zondag dus) gaan we om 05.30 uur (ja ja best vroeg he) op pad. We gaan dan met een bootje de zee op, dolfijnen spotten. Daarna gaan we ontbijten engaat de manager Gede met ons een tour over het noorden (de regio waar we nu zitten) maken.

Iedereen geniet, en Lizzy wilt al helemaal niet meer weg hier. Die heeft het goed naar haar zin tussen de locals en met aanwaaiende verkopers.

Later meer,

Ciao vanuit een lekker en fijn Bali

Dr Dolfin