28. Foto's

We zijn allemaal weer veilig thuis. Nu moeten we het gewone allerdaagse leven weer oppakken. Voor ons rest de herinnering. Daarbij worden we geholpen door een veelvoud aan foto's.

Omdat niet iedereen onze foto's kan zien, heb ik enkele sprekende foto's van straatbeelden geplaatst in de map foto's.

Veel kijkplezier
Paul

27. Nog een laatste verhaaltje

De laatste uurtjes zijn ingegaan, het is nu eigenlijk alleen nog maar wachten en dan richting airport.

De meiden zijn op elkaar uit gekeken (....) en vinden het nu wel goed. Eens moet er ook een einde aan komen natuurlijk. De reis was zeker de moeite waard en heeft vele mooie momenten opgeleverd. De opbouw was als volgt:

De stad en wennen aan de temperatuur en leven in de grote stad Bangkok. Daar hebben we een aantal culturele zaken bewonderd en hebben een prachtige fietstocht gemaakt.

Na Bkk trokken we per boemeltrein (airco door de open ramen) richting Kanchanaburi. Bij aankomst de eerste grote tropische regenbui. In Kanchanaburi was ons guesthouse aan de River Kwai gelegen en hadden de meiden een varanen echtpaar als buren. We hebben een mooie wandeltocht gemaakt langs de 7 watervallen en hebben een rit op olifanten gemaakt met als hoogtepunt het wassen van de olifanten in de rivier. We zijn vervolgens met een bambooraft de rivier afgezakt en hebben nog een stukje per trein over de dodenspoorlijn gemaakt. De volgende dag hebben we een jungletocht van bijna 5 uur gemaakt, die was erg zwaar maar zeker de moeite waard. Daarna brachten we nog een bezoek aan Hellfire Pass.

Vanaf Kanchanaburi trokken we naar de flaoating market in Damnoek Suduak. Daar hebben we onze ogen uitgekeken, alvorens we verder reden naar onze tussenbestemming Hua Hin, een badplaats. In Hua Hin was (achteraf) het mooiste strand en het warmste water. We hebben daar lekker relax gedaan en hebben o.a. genoten van een high tea.

In de nacht trokken we verder per trein naar Surat Thani, van daaruit gingen we per bus naar Krabi en per lokale bus naar Ao Nang. Bij Surat Thani verloren we nog een deel van onze bagage. In Ao Nang hebben we een prachtige boottocht gemaakt langs mooie eilanden en hebben we gesnorkeld.

Vanaf Ao Nang gingen we per minibus naar Hat Tjai, een plaats vlakbij de grens met Maleisie. Vanaf Hat Tjai gingen we verder met een minibus naar Georgetown op het eiland Penang in maleisie. We bezochten daar Penang Hill. Helaas was de Canopy Walk gesloten.

Vanaf Georgetown gingen we naar Kuala Lumpur en vlogen we na wat sightseeing door naar Denpasar op Bali. Een mooie tocht van bijna 3 uur bracht ons naar Lovina Beach. We hebben daar genoten en dolfijnen gespot. Prachtig. Na Lovina verbleven we in Sanur, wat mooi strand had, maar verder toch tegenviel.

Via Kuala Lumpur kwamen we weer in Bangkok, waar we nog de liggende buddha gezien hebben en de weekend market doorlopen hebben, en verder voornamelijk shop till you drop gespeeld hebben.

Alle hotels waren goed. De ene beter dan de ander. We hebben gelukkig geen problemen gehad, al moesten we wel3 X naar het ziekenhuis met Tess die goed ziek is geweest. Lizzy heeft de laatste twee dagen overiges diarree, maar de dokterstas had hier ook wel iets voor.

De vluchten waren tot en met nu toe ook goed. Air Asia is een aziatische prijsvechter (soort Ryanair) maar we troffen alleen maar nieuwe vliegmachines bij hun. We hebben geen vertragingen gehad en alles verliep vlekkeloos.

Dieren hebben we gezien in allerlei soorten en formaten. Gevaarlijke, minder gevaarlijke en niet gevaarlijke. In het wild en in gevangenschap. Ook hebben we andere mooie natuurmomenten mee mogen maken. We hebben ontzettend veel verschillende mensen gezien. Soms humoristisch, soms triest. We hebben voorts enorm veel soorten vervoersmiddelen gebruikt. Tja als je het zo allemaal nog eens bedenkt moet er toch wel een wereld open gegaan zijn zou je zo zeggen. Voor ons (azie kenners) blijft het nog steeds verbazen. We zien wel een trend ontstaan, het wordt hier duurder en duurder en men accepteert niet zo maar klakkeloos een bod op een artikel. In Azie wordt overigens volop gebouwd, het gaat maar door, de beurzen stijgen ook iedere dag zie ik op het nieuws. Dus, het gaat goed in Azie. Nu nog wat doen aan het milieu...

Roos en Nannie zijn nog naar de kapper geweest. Voor nog geen 10 euro waren ze gewassen, geknipt, gefonned en hadden ze een hoofdmassage. Kleuren van de haren is hier overigens schrikbarend duur begreep ik van de dames :)

Vanavond gaan we richtng Doha waar het 49 graden is. Na Doha zullen we via London terugkeren op nederlandse bodem. Rond de klok van 14 uur (ned tijd) zal Team Dutchies landen.

Het was voor ons een plezier om de reacties te mogen lezen, en we willen dan ook iedereen bedanken die de moeite nam om een reactie te plaatsen. Ook de vele volgers die op een andere manier hebben gereageerd en/of hebben mee gelezen: bedankt.

Ciao

P, N, L, R & T

26. Tess' laatste verhaaltje. (:

haaaaay,

mn laatste nacht in dit bed, en dan zit alles erop. dan heeft het ook wel lang genoeg geduurd. Lizzy, Robin en ik zouden het niet langer meer kunnen denk ik. we worden nu helemaal gek van elkaar en zijn helemaal kapot. maar we hebben er dan ook een super mooie/leuke reis opzitten (:

gisteren hebben we gewoon lekker uitgeslapen en daarna de bus gepakt en heel de dag geshopt. vandaag hetzelfde verhaal. Robin en Lizzy hebben de bus terug naar het hotel gepakt omdat ze zich ziek voelde. Papa, Nannie en ik zijn nog even gebleven.

Robin en Lizzy zijn nu nog even naar khaosan road, en ik lag al bijna te slapen en toen dacht ik; hun hebben de sleutel van de kamer niet mee. dus ik kan hem wel afgeven bij de receptie, maar dan word ik eerst wakker geklopt door hun omdat zij daar natuurlijk niet aan denken. dus nu wacht ik hier beneden maar. zit ik hier in mn onderbroek en tegroot vest met een lekkere strawberry shake. het duurt alleen wel lang want ik ben hartstikke kapot en wil slapen..

morgen wordt het spullen inpakken, uitzoeken, inpakken en inpakken. en voor de rest niet zoveel meer. om 4 uur met de taxi naar het vliegveld en om half 9 vliegen we. dat vliegen heb ik nog best wel zin in, want de vorige 3 vluchten moest je al het eten en drinken betalen, nu komen weer 2 grote vluchten met grote vliegtuigen en dan kan je alles gewoon vragen en dan brengen ze het. ik weet wel zeker dat ik 10000x op het belletje boven mn stoel ga drukken: peanuts please, tea please, do you have a snack ? more peanuts please. haha, daar heb ik dus wel zin in, laat die mensen maar vaak heen en weer voor mij lopen!

mn tijd zit er weer op, dus ik bestel nog maar een shake en ga zitten wachten. dit was niet echt een interesant verhaaltje ofzo, je kan eruit aflezen dat het pute verveling is, haha.

xxxxxxxxxxxx

25. Bangkok en de thuisreis nadert

Het vorige verhaal plotseling afgebroken omdat het dinner-time was.

We zitten weer in Thailand en dat is te merken, de mensen zijn erg vriendelijk hier en alles gaat zo relaxed en met een glimlach. Bangkok zelf is rustig, althans wij merken helemaal niets van enige onrust of wat dan ook.

We hebben nu de culturen en structuren van drie landen ervaren. Maleisie komt daarbij over het algemeen als slechtste uit. De mentaliteit en vriendelijkheid van de mensen in het algemeen (er zijn natuurlijk altijd uitzonderingen) is hard en komt onprettig over. Eerdere ervaringen met (het overigens schitterende land) waren beduidend anders.

Bali was met Lovina een schot in de roos. Wat een warmte, wat een vriendelijkheid. Echt super, zo close als met de mensen daar zijn we nergens anders geweest. De schoonheid vanBali zelf staat ook buiten kijf, prachtige natuur enveel oe's en aaa's. Daarentegen was Sanur een behoorlijke domper. Al met al hebben we daar heerlijk rustig aan gedaan (wat ook de planning was, lekker luieren aan het strand en wat zwemmen). Maar de mentaliteit van de mensen daar wasslecht. Mogelijk komt het door het toerisme en het feit dat ze op moeten boksen tegen het nabij gelegen drukke Kuta Beach. Sanur was dus qua zee en strand leuk en goed, qua mensen en vriendelijkheid viel het tegen. Wat wel leuk was, was het restaurant tegenover ons hotelletje. Heerlijk eten (sowieso op Bali goed en lekker eten) en 's-avonds een live band. De ene avond ierse balinezen die wereldse muziek afwisselde met indische gouwe ouwe. De andere avond een studenten-bandje die veel moderne muziek ten gehore brachten. Bij ons zat de stemming er goed in.

Thailand is, zoals gezegd, ook een en al vriendelijkheid. In Thailand en Maleisie zie je wel meer armoede op straat (mensen die letterlijk in de goot slapen). Op Bali zie je ook wel armoede, maar toch op een andere manier. Wel jammer van de balinezen: ze blijven maar zeuren over cheap cheap etc. In Georgetown (Penang, maleisie) merk je dat ook minder, in Kuala Lumpur weer wel. Dat zie en merk je dus weer niet in Thailand. Wel een beetjein Ao Nang en Hua Hin, maar lang niet zo erg als op Bali. Kunnen jullie het nog volgen ?

We zullen nog een kleine enquete houden, maar voor mij is de volgorde nu: 1) Thailand; 2) Bali en 3) Maleisie. Als het over het eten gaat is mijn volgorde: 1) Bali; 2) Thailand en 3) Maleisie. Als we het hebben over natuur (we hebben natuurlijk meer gezien in Thailand, dus is het moeilijk oordelen), dan komen alle drie de landen op plaats 1. Het beste strand + zee ligt in Hua Hin (Thailand), dan Sanur (Bali)die samen metAo Nang (Th) en Georgetown (M) op ruime afstand volgt.... meer standen hebben we ook niet gezien :). De keus tussen de wereldsteden Bkk en KL valt overduidelijk uit in het voordeel van Bkk. Deze stad heeft veel meer te bieden.

Wat schijnend blijft om te zien is de manier waarop in Azie met het afval omgesprongen wordt. In Thailand zie je wel vaak mensen die zelfstandig papier en plastic verzamelen, maar buiten de steden zie je toch ook vaak mini vuilnisstortplaatsen. In Maleisie is dat nog erger zelfs. Je ziet ook regelmatig rookpluimen van afval wat in brand staat. Afvalbeheersing is en blijft een groot probleem in Aziatische landen. Dat zal alles te maken hebben met de structuren die mensen er op na houden. Wat bij ons in het westen algemeen is (en soms veel te ver doorgeslagen is) zie je in het oosten dus regelmatig totaal niet. Wel zie je vaak dat men weer verder is met andere dingen. Technologisch gezien zie je hier dingen die bij ons (nog) geen gemeengoed zijn. Ik blijf het mooi vinden dat op grote kruispunten een digitale klok hangt die aftelt hoe lang je nog groen of rood licht hebt. Dat geeft rust en duidelijkheid. Ook zie je veel digitale informatieborden in de straten (bushaltes, fileborden, algemene info etc).

Als je met inwoners van Bkk praat over de red-shirt demonstraties van twee maanden geleden willen ze daar niet veel over zeggen, Het is overduidelijk dat het Bkk (en Thailand) in het hart geraakt heeft. Sowieso wordt er geklaagd over minder toeristen. En dat ligt niet alleen aan de zogenaamde crisis hoor. We horen van veel mensen dat kennissen en vrienden de reis niet aandurfden, en tja dat zal niet alleen voor de nederlanders gelden, maar ook voor alle andere bevolkiingsgroepen die hier op vakantie komen (of zouden komen).

Wat trouwens op valt is dat er momenteel enorm veel fransen rond lopen in Bkk. je hoort niet anders dan frans om je heen.

Wat overigens grappig was is dat we hier in ons hotel in Bkk (en in de nabijheid) al twee gezinnen zijn tegen gekomen die we eerder op de reis ook al hadden ontmoet. 1 gezin hadden we ontmoet in de trein naar Kanchanaburi en die zijn op onze tip gisteravond in ons hotel terecht gekomen, een ander gezin (moeder met zoon van 17 en dochter van 14 en stiefvader van 32) kwamen we tegen op weg naar Krabi/Ao Nang en die liepen we gisteravond tegen het lijf. Typisch.

Het wordt nog moeilijk om alle foto's te gaan bekijken of te laten zien. We naderen (Lizzy en Paul) de 2000. Lizzy heeft ook nog enkele leuke filmpjes. Helaas krijgen we haar foto's en filmpjes niet op internet (reden: de cardreader om de foto's over te zetten van memorystick naar pc doet het (nog) niet op deze pc's).

Dit waren zomaar wat overpeinzingen vanuit een warm en drukkend Bangkok. De avond is begonnen en het bedje lonkt al weer.De meiden zijn nog even een rondje Khao San Road, een echte backpackers straat met veel vertier en marktkraampjes. Lizzy helpt daar wat (surrogaat) inheemse vrouwtjes spulletjes te verkopen. Ze heeft helaas nog niets verkocht, maar iedereen heeft grotelol. En lol is heel belangrijk. Gelukkig hebbenwe dat genoeg gehad. Zowel omlokale situaties, als de manier waarop mensen met ons omgingen of wij juist met hen.De meiden dus nog even ' winkelen' , de oudjes doen het even rustig aan haha.

We gaan nog drie dagen genieten en dan volgt woensdagavond de thuisreis.

Ciao

24. SUPER(cup) Nieuws

Tess en Papa hebben het nieuws over de Supercup uitslag in Ned (020-Twente) in goede orde ontvangen: 0-1. Beter. Wij zijn er content mee :)

We zijn al weer twee dagen in Bkk. Het is drukkend warm (waar is de heerlijke zeewind gebleven?). Onze vluchten van Denpasar naar Kuala Lumpur en van KL naar Bkk verliepen spoedig en op tijd. We hebben allemaal weer veel stempels bij de diverse immigraties ontvangen. Gisteren zijn we naar China Town gegaan om nog wat onvoltooide shopping te verrichten. We hebben daar nog wat inkopen gedaan en zijn toen terug gegaan met de busboot. Lizzy en ik zijn daarna nog gaan wandelen naar de Reclyning Buddha (de liggende Buddha van goud > Wat Pho voor de liefhebber). Na de tempel en de Buddha liepen we verder en kwamen in een lokale markt terecht en aansluitend op een universiteitscampus. Daar hebben we nog even geholpen met engelse les. Haha.

In de avond zijn we nog over Khao San Road gelopen, ook daar werden de nodige inkopen gedaan. Vandaag zijn we naar de weekend-market geweest, ook dat was de 2e keer en werd wat aan nog te verrichten inkopen gedaan. We zijn terug met een stadbus gegaan, wat weer een ervaring op zich was.

Alle indrukken passeren zo nu en dan nog eens de revue. We hebben ongelofelijk veel gezien en gedaan. Prachtige dingen gezien en ook minder mooie dingen natuurlijk.

LAter meer over onze avonturen, Ciao

23. Bangkok

We zijn na twee vluchten (3 en 2 uur) weer terug in Bangkok. er schijnen wat granaten ontploft te zijn hier, we zagen wel wat politie roadblocks, maar je hoort er niemand over. Vandaag zullen we het wel zien. De zon schijnt en het is drukkend warm.

Er zijn weer nieuwe foto's geplaatst.

Toedels, laterzzzzzz

22. Digitaal vakantiekaartje

Hallo Hollanders, familie, vrienden en andere volgers.

Wij doen niet aan vakantiekaartjes. We gaan met onze tijd mee en doen het dus bij deze digitaal. Dat spaart het milieu uit, en het spaart een heleboel vakantiecenten van de meiden uit ! Haha, bij deze dus:

GROETEN VAN ONS ALLEMAAL VANUIT ZUID-OOST AZIE, het is hier warm en heel gezellig, mooi en leuk. Tot ooit !! Als jullie weten wat we allemaal beleefen, moet je even de verhalen 1 t/m 21 lezen.

DOEG

Paul, Nannie, Lizzy, Robin en Tess

21. Bali dol fijn, lekker weer en heeft hij hem al of niet?

De dolfijnentocht was dus super. Heleboel foto's van, maar dat uploaden angzaam dat ik nu bezig ben met een serie waarin maar 1 foto zit van de dolfijnen. Na die verschrikkelijke leuke en mooie tocht (zonsopgang, dolfijnen en goede kapitein (bestuurder volgens Lizzy) gingen we terug om te ontbijten. Daarna gingen we een dagtocht maken over noord Bali. We gingen eerst naar het nabijgelegen Singaraja waar we een plaatselijke markt bezochten. Helemaal geen toeristen (ondanks het hoogseizoen sowieso weinig toeristen in Lovina), daarna trokken we naar de haven en gingen we weer de bergen in. We troffen vanaf ca 1700 meter hoogte Twin Lake aan (twee meren genaamd: Lake Tamblingan en Lake Beratan, we stegen verder en troffen vele apen onderweg aan. De meiden hebben ze nog even gevoerd met pinda's en toen gingen we naar de Temple in the Lake. Een hindoe tempel gedeeltelijk in het meer gelegen. Erg mooi en prachtig om de wolken zo vlak over het water te zien (foto's volgende keer). We zaten midden in de wolken en het zag er regenachtig uit. Na de temple trokken we verder en bracht onze chauffeur Ketut ons naar een moslim fruit markt. Maar daar waren we snel klaar, woekerprijzen werden gevraagd en op een vervelende manier. We gingen verder de bergen in en gingen naar de plaats waar koppie Tubruk (balinese koffie) gemaakt word. Dat was grappig om te zien en heerlijk om te ruiken. Gelijk hebben we daar de lunch genoten en reden verder naar de Mayong waterval. Indrukwekken en ijzingwekkend koud als het daar was. Het water viel van grote hoogten naar beneden (zoals watervallen wel vaker doen). De klim terug (door een stukje jungle) was pittig maar heel mooi. Na de waterval gingen we naar de Polytree, een boom met een diameter van 17 (zeventien !!) meter. We konden er in, op en het was werkelijk heel vreemd. Na deze mooie boom trokken we naar de hot springs waar Papa, Tess en Liz nog in de hete bronnen zijn gaan liggen. For good luck zullen we maar zeggen. Daarna bezochten we nog per toeval een oefening voor een groot offerfeest (volle maan) waar Lekong danseresjes aan het oefenen waren. Prachtige muziek en sierlijke gebaren. Mooi mooi mooi. Ook onderweg natuurlijk veel sawa's (rijstvelden) gezien. s'-Avonds om circa 19 uur kwamen we aan, inmiddels regende het heel hard. Lekker gegeten natuurlijk en vroeg naar bed na een potje Rummikub (Tess is echt een kanjer daarin). De twee oudste meiden gingen nog naar een barretje verderop in ons straatje (zie Lizzy's verhaal). De volgende dag lekker geluierd en eigenlijk niets bijzonders gedaan, beetje gezwommen in de pool, rondje gewandeld langs rijstveldenetc. Het was een donkere bewolkte dag. De volgende dag is Nannie om 6 uur in de ochtend samen met de kokkin Made naar de plaatselijke lokale markt gegaan, al waar ze inkopen heeft gedaan voor het avondeten.

Wederom een rustige dag gehouden, de twee oudsten sliepen uit en de anderen maakten een strandwandeling en klaar gemaakt voor ons vertrek naar Sanur. Die rit verliep ook weer door de bergen en in de omgeving van Pupuan waren er prachtige vergezichten over de sawa's. Heerlijke dagen in Lovina werden afgesloten en bij vertrek was menig oprecht ontroerd. Heerlijk plaatsje met helemaal niets behalve dan kanjers van mensen.

Sanur, daar zijn we dus dinsdag aangekomen. Een echte toeristenplaats, met winkeltjes en zandstrand. Langs het strand een wandelpromenade van ca 1 meter met veel winkeltjes en restaurantjes. De mensen zijn hier echt op de toeristen ingesteld en zijn veel minder vriendelijk. Ook moet je goed uitkijken met betalen, want in een supermarktje sloegen ze zo maar een extra bedrag aan. Gelukkig was papa alert en vroeg hij het bonnetje, dat koste wat moeite om die goed afgescheurd te krijgen. Toen we zagen dat we dus echt te veel betaald hadden werd het geld teruggevraagd, dat werd maar uitgesteld en uitgesteld, en tja wat is er dan mooier om in een volle winkel op je strepen te gaan staan,. Met schaamte werd het geld snel terug gegeven, bij het verlaten van de winkel kon een indonesisch scheldwoord ook niet uitblijven. Ook in de middag werd ons gewoon geen wisselgeld terug gegeven. Met een of andere smoes werd het alsnog afgedragen. Bah bah, wat een klote mentaliteit. Sanur zelf stelt helemaal niets voor, het strand is fijn, de zee is aardig, maar dat is het dan ook. Kuta schijnt nog erger te zijn begrepen we al. Gelukkig hebben we daar niets geboekt. Zo mooi en leuk en gastvrij als Lovina zullen we het hier en in Kuta niet meer treffen.

Morgen houden we nog een keer een rustige dag, we wilden eerst gaan snorkelen, maar we krijgen wisselende info over koraal, vissen etc. De prijzen zijn bovendien voor 5 ersonen ook niet echt leuk om te toen (in relatie tot wat ze bieden).Tess komt al aardig op stoom. Gelukkig maar. Gisteravond zaten Robin en Lizzy nog zweverig over allerlei signalen vanuit het hindoeisme te praten toen Tess ineens vanuit het niets de volgende verstandige vraag stelde: ' zeg Pap, heeft Giel al zijn seizoenskaart ?' (Voor de niet kenners: Giel is ons Feyenoord maatje, hij heeft ook een alleraardigste websiet, zie de link op een van deze pagina's)

Zit je op Bali en denk je toch aan Feyenoord, je ziet Tess is dus al weer aan het bijkomen !

Wat hebben we tot nu toe aan dierengezien:

Varanen / apen/ spinnen / schorpioenen / leguanen / kameleon / vleermuizen / slangen / krabben / dolfijnen / wandelende takken die ook nog eens vliegen (dat is natuurlijk geen dier) / grote vlees etende planten (ook geen dier maar wel leuk om te noemen, haha) reuze mieren / rode dodelijke wespen / prachtige vlinders / honden / katten / vissen in allerlei kleuren en natuurlijk olifanten. En ik vergeet er vast een paar.

Tot het volgende verhaal. oh ja, er worden op dit moment weer nieuwe foto's geplaatst, dus kijken maar ! In totaal heeft Paul al meer dan 1.000 foto's genomen en Lizzy ook al tussen de 500 en 600.

Gio verdiende inderdaad een mooi afscheid en ik heb begrepen dat hij dat ook gekregen heeft. Over de Love Parade wordt schande gesproken op diverse zenders die we zo nu en dan even zien. Verder geloven we het allemaal wel. Jammer dat de tour wat minder boeiend was, maar ach, dan hebben we ook niet veel gemist toch ?